The Irresistible force paradox

Απάντηση: The Irresistible force paradox

Δεν νομίζω να έγραψα κάπου ότι ο σκλάβος έχει λιγότερες ευθύνες, ή ότι η τήρηση των ευθυνών του δεν είναι απαραίτητη για την σχέση. Από την άλλη όμως ο κυρίαρχος θα πρέπει να έχει αυτοκυριαρχία. Αν δεν μπορεί να κυριαρχήσει στον εαυτό του, δεν θα μπορεί ποτέ να κυριαρχήσει στον σκλάβο του, σωστά;

Αν λοιπόν εκφράσει τον αστείρευτο σαδισμό του απέναντι στον σκλάβο του χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες του απέναντι στον σκλάβο του, αλλά απαιτεί από τον σκλάβο του να προστατεύει τον εαυτό του, τότε αυτομάτως υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης του σκλάβου προς το πρόσωπό του κυριάρχου του.

''δεν το δέχομαι να μην προσέχει τον εαυτό του όπως θα τον πρόσεχα εγώ'' δεν είναι λίγο οξύμωρον αυτόν από την στιγμή που δεν θα μπορείς να ελέγχεις τον ίδιο σου τον εαυτό;

Με λίγα λόγια όταν έρθει ο κυρίαρχος μου απέναντι μου και μου πει θέλω να εκφράσω όλον τον σαδισμό μου απέναντι σου, γιατί μου βγαίνει κτλ... Αλλά δεν ξέρω που θα με οδηγήσει αυτό και τι αποτελέσματα θα φέρει σε σένα και πάνω από όλα πρόσεχε τον εαυτό σου γιατί αυτή είναι η σημαντικότερη εντολή που σου έχω δώσει, τότε με ακυρώνει ως άνθρωπο, του παραδίδω τα κουβαδάκια του και του λέω να πάει να παίξει σε άλλη παραλία, το bdsm δεν είναι παιχνίδι.

 

Απάντηση: The Irresistible force paradox

Εν αρχή, οφείλω να ομολογήσω πως το νήμα σαν σύλληψη, είναι εξαίσιο.

Περιγράφεται μια σύγκρουση δύο δυνάμεων. Κάνοντας μια προσέγγιση η happyhellcat υποθέτει ότι θα μείνουν στάσιμοι, άρα 0.
Αν η μία, ακλόνητη (έστω 10), η άλλη ασταμάτητη (έστω 10),τότε κάνοντας την αφαίρεση 10 - 10=0 Λογικό ακούγεται, αριθμητικά τουλάχιστον δεν έχει σφάλμα.

Όμως....
Δεν είναι ίδιας μορφής δυνάμεις η σαδιστική ενέργεια με αυτήν της πίστης, της υπομονής, της ανοχής και αντοχής.
Επίσης, ξέρουμε από την φυσική πως η ενέργεια (καθότι αυτό είναι μια δύναμη) δεν χάνεται.
Έτσι ένα πιθανό σενάριο θα μπορούσε να είναι ένα σημείο σταθεροποίησης ή κοινής ύπαρξης των δύο δυνάμεων και η παραγωγή μιας τρίτης κοινής που να περιλαμβάνει τα στοιχεία και των δύο. Ίσως κάποιος αυτήν, θα μπορούσε να την πει, ευμορφία, ένωση, μαγεία, ουσία ή ζητούμενο.
Έτσι, η εξαπόλυση οιασδήποτε εκ των δύο ενεργειών, δεν θα δημιουργούσε κανένα πρόβλημα αν γινόταν με τρόπο δόκιμο και εντός των ανώτατων ορίων καταπόνησης/ανοχών.

Απεναντίας η μεμονωμένη ή και εκ των δύο πλευρών αυτοσυγκράτηση δυνάμεων/ενέργειας θα δημιουργούσε προβλήματα, καθότι εκεί η αριθμητική πράξη μου συμβαίνει, είναι πρόσθεση δύο ιδίων δυνάμεων, με αποτέλεσμα ίσως μεταφορικά, μία αυτανάφλεξη.

 

Απάντηση: The Irresistible force paradox

Ποιο;!

Αν υπάρξει συνισταμένη δύναμη προφανώς το «ακλόνητο» σημείο θα κινηθεί. Δε θα είναι τόσο... ακλόνητο  

Α πα πα.
Μπλέχτηκε νευτώνεια φυσική με μηχανική υλικών κι έγινε...


Συγγνώμη για αυτού του είδους την παρέμβαση αλλά δεν είναι σωστό να επικαλούμαστε λαναθασμένα τις αρχές της φυσικής ακόμη και όταν μιλούμε σε μεταφορικό επίπεδο. Νομίζω πως συμφωνούμε όλοι σ' αυτό.

 

Απάντηση: The Irresistible force paradox

Συμφωνούμε. Καθώς, επίσης, και τα μαθηματικά.

 

Απάντηση: The Irresistible force paradox

Αν το δουμε δε μικροσκοπικα, τοτε δεν υπαρχει καν ακινητο σωμα, αλλα μαλλον η κουβεντα πηγαινει σε άλλο φορουμ. Ομως θα συμφωνησω, οπως εχω παρεμβει και σε άλλο αντιστοιχο θεμα, η εκλαικευση της οποιαδηποτε επιστημης καλο ειναι να αποφευγεται, ειδικα στην περιπτωση που δεν γνωριζουμε την εκαστοτε επιστημη.

 

Απάντηση: The Irresistible force paradox

Μη μαλώνετε αγαπητά μου παιδιά, η ερώτηση ήταν φιλοσοφική και πολύ περισσότερο ρητορική. Έθεσα τη σαδιστική ενέργεια ως ασταμάτητη και την πίστη ως ακλόνητη γιατί μου άρεσε σαν εικόνα. Αλλά είναι ακριβώς αυτό, φανταστική εικόνα και δεν υφίσταται. Μου άρεσε αυτό το παράδοξο και το εφάρμοσα σε κάτι που είχα κατά νου.
Μου άρεσαν και οι απαντήσεις όλων σας όμως, thanks guys! Λατρεύω να βλέπω μυαλά που στροφάρουν  

 

Απάντηση: The Irresistible force paradox

Επιστρέφω στην αρχική διατύπωση του thread. Η "ασυγκράτητη ενέργεια" είναι μια μορφή ερωτικού πάθους που εκφράζεται με βία. Η αποδοχή αυτής της ενέργειας (πάθους και βίας) από ένα "ακλόνητο αντικείμενο" είναι επίσης μια μορφή ερωτικού πάθους. Το "ακλόνητο αντικείμενο" επομένως δεν μπορεί να είναι άβουλο. Συναινεί σε αυτήν και την προσδοκά (την ενέργεια και τη βία). Απλοποιώντας κάπως τα πράγματα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Εκείνο που δεν μπορεί ποτέ κανείς να προβλέψει είναι η ένταση της ενέργειας γιατί σε κάθε συνεύρεση ποικίλλει και εξαρτάται από τα όρια που τίθενται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και από τους δύο αλλά συνήθως από τον/την κυρίαρχο.

 

Απάντηση: The Irresistible force paradox

Ναι, δύο μέτρα και δύο σταθμά. Η σχέση είναι ασύμμετρη στη δυναμικότητά της αλλά αυτό δε σημαίνει οτι δεν γίνονται λάθη, ούτε οτι οι Κ είναι τέλειοι. Δε μπορούν όμως να ρισκάρουν, τουλάχιστον εν γνώσει τους, έχοντας στα χέρια τους την ψυχική και σωματική υγεία ενός άλλου ανθρώπου.

Για να το παρομοιάσω, άλλη ευθύνη έχει η κυβέρνηση κατά την διακυβέρνηση μιας χώρας (όχι της Ελλάδας, είναι μοναδικό παράδοξο στα χρονικά), άλλη ευθύνη έχει ο πολίτης. Από την στιγμή που ο πολίτης μεταβιβάζει όλες τις εξουσίες στα αρμόδια όργανα, αυτομάτως αποδέχεται το ρίσκο να πάει κάτι στραβά και να υπάρχουν επιπτώσεις, είτε από κακοδιαχείριση, είτε από απρόβλεπτους παράγοντες κ.ο.κ.

Σε καμία περίπτωση όμως δεν γίνεται αποδεκτό η κυβέρνηση να κάνει ενσυνείδητα ή ασυνείδητα κάτι που θα μπορούσε να βλάψει τον πολίτη, γιατί αυτομάτως θα μιλούσαμε για εσχάτη προδοσία κατά των συμφερόντων των πολιτών που εξ' αρχής τους ανέθεσαν την εξουσία με σκοπό την εκτέλεση συγκεκριμένου ρόλου εξουσίας.

Το δίπολο λειτουργεί όταν υπάρχει σεβασμός, προσοχή και έχει προηγηθεί μελέτη της ασκούμενης πολιτικής εξουσίας πάνω στον άλλο. Αν αυτό δε συμβαίνει, τότε γιγαντώνονται οι αστάθμητοι παράγοντες, με αποτέλεσμα αν πάει κάτι στραβά το δίπολο να καταρρεύσει με απρόβλεπτες συνέπειες.

Τα ίδια ισχύουν και στις ανθρώπινες σχέσεις όπου υπάρχει μεταφορά δυναμικότητας και συνεχής ανακατανομή εξουσιών. Αν αυτό δε γίνεται αντιληπτό και παραβλέπεται χάριν καύλας ή ότι άλλο, τότε με μαθηματική ακρίβεια η καταστροφή είναι αναπόφευκτη.

Δυστυχώς η βάση της συζήτησης, αν και σε έναν φανταστικό κόσμο θα μπορούσε να συσχετιστεί με το αντικείμενο συζήτησης του φόρουμ, στην πράξη δεν μπορεί να ισχύσει, πόσο μάλλον να συγκριθεί, καθώς η δυναμική των ζώντων οργανισμών δεν είναι σταθερή αλλά εναλλάσσεται συνεχώς, λόγω των συνεχών σωματικών και ψυχολογικών διακυμάνσεων.

 

Απάντηση: The Irresistible force paradox

Συμφωνώ με όσα είπες Heretic_Angel, και η ερώτηση ήταν ακριβώς αυτό, στη σφαίρα της φαντασίας. Και όντως, η καταστροφή θα ήταν αναπόφευκτη.