The road not taken

Κι αν δεν τις γιατρέψει?

 

Να προσπαθει να γιατρεψει τοτε....
Η αμφιβολια του what if ειναι ανιατη αρρωστια ,προσωπικη γνωμηππαντα

 

Εγώ πάλι νομίζω ότι απλά αν δεν, τότε κουτάκι και στα αζήτητα.

 

Το εκανα εντιτ και πρισθεσα κατι σχετικα με την.αμφιβολια.
Αλλα και.παλι νομιζω πως εχει να κανει.με τα ρισκα που ειναι διατεθημενος να παρει.ο.καθενας.

 

Χμ... ναι το είδα.
Η ερώτηση δεν εμπεριείχε καθόλου what if ούτε στο πίσω μέρος...
Ας το θέσω διαφορετικά...
Δρόμος που δεν πήρες αλλά ήθελες να πάρεις. Δεν υπήρχε δικαίωμα επιλογής.
Τράβηξες και πήγες υπάρχουν στιγμές όμως που εκεί πίσω όποτε πέφτει το βλέμμα απλά τσούζει.
Δεν τα γιατρεύει όλα ο χρόνος. Απλά δεν μένεις κολλημένος. Αποστρέφεις πάλι το βλέμμα.
Κουνάς λίγο και το κεφάλι να φύγει και προχωράς....

 

Κατσε,καπου μπερδευτηκα,αν δε το πηρες το δρομο, τι ειναι αυτο που τσουζει?
Δεν ειναι το what if?
Ασε που πιστευω οτι παντα υπαρχει δικαιωμα επιλογης.
Ζυγιζεις τι αντεχεις πιο πολυ απο τα ρισκα και επιλεγεις
Συμφωνω στο κολλημα παρεπιπτιντως

 

Όχι δεν είναι το what if, έχεις φύγει από αυτό.
Μην το λες υπάρχουν και κάποιες φορές που σε κάποιους στερείται το δικαίωμα της επιλογής.
π.χ. παιδάκι κλειδώνεται σε δωμάτιο με φράση θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ γιατί έτσι.
ή π.χ. μια απαγωγή ή επίσης εκείνη τη στιγμή πιστεύεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο γιατί έχεις εξαναγκαστεί να κάνεις αυτό κλπ κλπ
Γι αυτό σου λέω κουτάκι και στο χαντάκι

 

Εχω.κι εγω μια θεωρια με κουτια,εχω την ενυπωση.πως κι η δικη σου.ειναι.αναλογη αν και στη δικη.μου δεν.υπαρχει.χαντακι.
Εν.προκειμενω ομως αφου υπαρχει.road not taken θα υπαρχει και road taken ,οποτε η επιλογη ειναι.παντα εκει οσον.αφορα σε ενηλικους που κρινονται.για τις αποφασεις τους και οριζουν τη τυχη τους.
Κι ο εξαναγκασμος επλογη ειναι.
Εξαναγκαζομαστε σε κατι.γιατι αντεχουμε περισσοτερο το αποτελεσμα του εξαναγκασμου

 

Νομίζω ότι δεν έχει σημασία το περισσότερο ή το λιγότερο και το αντέχουμε σκέτο είναι αρκετό  

 

Κάποιες φορές έχω αναρωτηθεί τι θα είχε συμβεί, εάν στο παρελθόν, όταν και βρέθηκα σε κάποιο κόμβο επέλεγα κάποιον άλλο δρόμο από αυτόν που τελικά ακολούθησα.
Ειδικά για κάποιους κόμβους που στάθηκαν αρκετά σημαντικοί στη ζωή μου μέχρι σήμερα.
Σκεπτόμενος όμως πιο ψυχρά, δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι για να φτάσω σε κάποιο σημαντικό κόμβο, έχω οδηγηθεί εκεί έχοντας προσπεράσει ήδη, (επιλέγοντας συνειδητά ο ίδιος, ή απλά η θεά τύχη), πολλούς μικρότερους κι ασήμαντους κόμβους, ακολουθώντας συγκεκριμένη κάθε φορά διαδρομή.
Με απλά λόγια, κάθε τι που το αντιλαμβάνομαι ως σημαντικό κομβικό σημείο, δεν είναι άλλο παρά η κατάληξη πολλών μικρότερων (φαινομενικά ασήμαντων) κομβικών σημείων που έχουν προηγηθεί διαδοχικά .. και είναι αυτά που με έχουν οδηγήσει εκεί.

Γιατί η ζωή, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι συνεχής .. μέχρι κάποια στιγμή να τερματίσει για πάντα.

Και είναι αυτή η συνέχεια της ζωής .. όλα αυτά τα μικρά (και φαινομενικά ασήμαντα), που με κάνουν να σκέφτομαι αισιόδοξα.
Και με αναγκάζουν να κοιτάω πάντα μπροστά .. τους επόμενους κόμβους, τα επόμενα σταυροδρόμια.

 

Για εμένα δεν υπάρχει σωστή ή λάθος αποφαση....
Τη στιγμή που κλήθηκα να πάρω μια απόφαση ήταν η καλύτερη δυνατόν δεδομενου των εκείνων συνθηκών....
Το σίγουρο είναι ότι δεν έμεινα αδρανης και αυτό με χαροποιεί..
Όλοι οι δρόμοι που διενυσα με έφεραν σε αυτό που είμαι τώρα και νόμιζω ότι μέχρι τώρα είναι η καλύτερη μου έκδοση....
Και αυριο θα είμαι ακόμα καλύτερη...
Γιατί αποφάσεις περνούμε κάθε μέρα είτε μικρές είτε μεγάλες

 

Εάν έχουμε ακολουθήσει το σωστό δρόμο, έχουμε φτάσει στο στόχο μας και την επιτυχία.

Εάν πήραμε τον λάθος δρόμο, τότε είμαστε στη μέση του Πουθενά και ξυνουμε το κεφάλι μας....