The submissive as a "doormat"

RE: The submissive as a "doormat"

Πραγματικά σ΄ ευχαριστώ για την απάντηση. Πάει καιρός να απολαύσω μια καλή συζήτηση.  

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιο Κυρίαρχο ανεπαρκή και ποιος το κρίνει αυτό?

Η προσωπική μου άποψη, μέσα από την εμπειρία μου είναι εκ διαμέτρου αντίθετη απ΄ τη δική σου σχεδόν σε όλα, τώρα πια, και επεξηγώ.
Τώρα πια, γιατί αλλιώς σκεφτόμουν και αντιλαμβανόμουν πολλά όταν μπήκα στη σχέση και αλλιώς τα αντιλαμβανόμουν μετά από ένα χρόνο και αλλιώς τώρα.

Θα μιλήσω για Ms σχέσεις, γιατί αυτά που θα πω δεν θεωρώ πως ισχύουν με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις διαφορετικές μορφές που πιθανόν να έχουν άλλων ειδών bdsm σχέσεις.

Στις Ms λοιπόν σχέσεις, ποτέ των ποτών δεν μπορεί να έχει τον οποιοδήποτε λόγο για οτιδήποτε η σκλάβα. Είναι θέμα νοοτροπίας, όπως Ανέφερε και Η Miss Phaedra, η οποία μέσα από την εκπαίδευση ωριμάζει και ξεκαθαρίζει.

Και η υποτακτική που πιθανόν θεωρεί μέσα σε μια Ms σχέση όπως προείπα, πως αυτή καθορίζει οτιδήποτε ή έχει τον τελευταίο λόγο σε οτιδήποτε, μάλλον στερείται αυτής της νοοτροπίας.

Η σκλάβα δεν πρέπει να κρίνει, δεν πρέπει να καθορίζει, δεν μπορεί να έχει καμιά εξουσία γιατί αυτό το «παιγνίδι» ανταλλαγής εξουσίας είναι απόλυτο. Ο Αφέντης Οδηγεί, Εξουσιάζει, η σκλάβα ακολουθεί και υποτάσσεται.

Σίγουρα δεν μπορεί τίποτα να είναι τέλειο, και κανείς επίσης και χρειάζεται δουλειά και επιμονή και χρόνος, όπως ένα σπίτι για να χτιστεί, χρειάζεται γερά θεμέλια και τον απαραίτητο χρόνο για να ανεγερθεί, και σίγουρα εξαρτάται απίστευτα από την ποιότητα των υλικών από τα οποία κατασκευάζεται.
Γι΄ αυτό όταν πάρει άδεια η σκλάβα, μπορεί να εκφράσει με τον σωστό τρόπο (ακόμη τον ψάχνω ), χωρίς να ξεχνά τη θέση της, αυτά τα οποία την δυσκολεύουν, την προβληματίζουν, χωρίς αυτό όμως να μπορεί να θεωρηθεί με κανένα τρόπο, πως αυτή καθοδηγεί.

Και η απόσυρση, ακόμη και γι΄ αυτές τις σκλάβες που δεν έχουν αποποιηθεί του δικαιώματος για «απόσυρση», είναι απίθανη να συμβεί, αν όντως μιλάμε για σκλάβες και αν όντως μιλάμε για Αφέντες και αν όντως μιλάμε για μια δοκιμασμένη Ms σχέση.

Πολύ ξεκάθαρα το Διατύπωσε Ο Κύριος Striker στο thread Master/slave vs Dominant/submissive

Γι΄ αυτό και θεωρώ πως η «ευρύτερη θεώρηση» δεν μπορεί να υφίσταται σε κάτι τέτοιο, γιατί μια σκλάβα δεν μπορεί να είναι doormat, (εάν αποδεχτούμε τον ορισμό που έχει στο Link μας έδωσε η MPslave τον οποίο αποδέχομαι), κάποια δηλαδή που ΔΕΝ είναι εκεί που είναι, επειδή το έχει ανάγκη, αλλά επειδή θεωρεί τον εαυτό της ανάξιο για οτιδήποτε άλλο και δεν το απολαμβάνει.

Η σκλάβα, είναι εκεί που είναι επειδή αυτό είναι.   Αυτό έχει ανάγκη, και είναι η ίδια αυτή ανάγκη που την έχει οδηγήσει εκεί, είναι σ΄ αυτή τη σχέση, όχι αυτό την καλύπτει και την ολοκληρώνει, γι΄ αυτό και δεν μπορεί να νιώσει doormat, γιατί απολαμβάνει αυτό που παίρνει. Αυτή η ίδια ανάγκη που από πολλούς σε άλλα Thread παρανοείται με την μη εκλεκτικότητα και έλλειψη κρίσης στις επιλογές Αφέντη.

Dormat μπορεί να νιώσει, όμως κάποια που βασίζει την υποτακτικότητα της στον έρωτα, κάνει ότι κάνει όχι από ανάγκη προσωπική, αλλά επειδή αγαπά Τον Κυρίαρχο και όλα όσα της Επιβάλλει τα αποδέχεται επειδή δεν θέλει να του "χαλάσει χατήρι", όπως η οποιαδήποτε ερωτευμένη γυναίκα πράττει για τον εκλεκτό της. Τότε είναι φυσικό, όταν ο έρωτας αρχίζει να φθίνει, να μην είναι "ευχαριστημένη" με κάποιες επιβολές εξουσίας, να της εκλαμβάνει ως κακοποίηση και καταπίεση, ακριβώς γιατί δεν είχε εξαρχής τέτοιες ανάγκες, είχε απλά επιθυμία να ευχαριστήσει.
Καλή επιθυμία, αλλά δεν έχει σχέση με τη νοοτροπία σκλάβας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, συμφωνώ μαζί σου, πως θα αποχωρήσει, αν αποτύχουν οι προσπάθειες της να επανακαθορίσει, παίρνοντας η ίδια (αν της επιτραπεί) εξουσία στα χέρια της, την σχέση και τα όρια της.

Αυτό όμως δεν θα το κάνει ποτέ μια σκλάβα, γιατί μια σκλάβα "νιώθει" και μαθαίνει και ολοκληρώνεται, γνωρίζοντας πως΄εξουσία μπορεί να Έχει μόνο Ο Αφέντης της, κι Εκείνος είναι που, σίγουρα μέσα από την αλληλεπίδραση τους, θα Ορίσει τη σχέση, τα όρια και γενικότερα την ζωή της ολόκληρη.
Γι΄ αυτό και παραδόθηκε σ΄ Αυτόν.

 

RE: The submissive as a "doormat"

Είναι σαφές πως οι απόψεις μας είναι διαφορετικές. Το είπα και στο πρώτο μου post ότι κάποιες φορές με "προκαλεί" η υϊοθέτηση αιρετικών απόψεων. Γνωρίζω πως εγώ είμαι εκείνος ο οποίος παρεκλίνει της "κοινής bdsm λογικής" και όχι εσύ. Πάντα όμως με ενδιέφεραν οι ερμηνείες κάτω από τα προφανή και πέρα από τα παγιωμένα. Η εμπειρία σου είναι μεγαλύτερη από τη δική μου. Έχουμε συζητήσει μαζί και ξέρεις πως σε εκτιμώ πολύ. Ίσως οι αναζητήσεις μου είναι ευρύτερες γι' αυτό και οι θεωρήσεις μου είναι πιο γενικές. Δε γνωρίζω αν είμαι slave, submissive, vanilla, dom ή master. Πριν λίγο καιρό στο προφίλ μου δήλωνα slave μέσα από τις συζητήσεις και αναγνώσεις των theads και posts διαπίστωσα ότι τελικά δεν πρέπει να είμαι. Αυτό φάνηκε και από τη συζήηση που κάνουμε τώρα. Δεν ξέρω καν αν είμαι από αυτό που δηλώνω τώρα. Προσπαθώ να προσεγγίσω τα διάφορα threads έτσι ώστε να μπορέσω να προσανατολιστώ μέσα από συγκεκριμένες απαντήσεις μέσα από διαφορετικές αντιλαμβανόμενες προσεγγίσεις. Συζητήσεις σαν αυτή που κάνουμε τώρα με βοηθούν αφάνταστα στον προσδιορισμό της ταυτότητας που προσπαθώ να ανακαλύψω. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι προσπαθώ να προκαλώ συζητήσεις πάνω στις απόψεις μου με μέλη του site. Κι αν αυτά τα μέλη είναι και μέλη που χαίρουν της ιδιαίτερης εκτίμησής μου τότε η χαρά μου είναι διπλή. Γνωρίζεις πως είσαι από αυτά τα μέλη lara[E-P]. Μου είναι οστόσο λίγο δύσκολο (σε σχέση με το αντικείμενο της διαφωνίας μας) να φανταστώ άνθρωπο με μηδενική πρωτοβουλία και αντιδράσεις. Για το λόγο αυτό εξακολουθώ να έχω ενστάσεις σ' αυτά που λες. Ακόμα και το κείμενο του Κυρίου Striker που παραθέτεις στην απάντησή σου αναφέρει πως και η σκλάβα ενδέχεται να παραιτηθεί αν πληγωθεί, να απομονωθεί (μορφές αντίδρασης) για κάποιο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια να αναζητήση τη στέγη άλλου Κυρίαρχου. Δεν ξέρω μου είναι δύσκολο να "χωνέψω" την έννοια της "μηδενικής αντίδρασης". Λες τελικά να αποδειχθώ vanilla και έξω από το πνεύμα του site?  

με εκτίμηση
filoktitis

 

RE: RE: The submissive as a doormat

Το υπαρξιακά κρίσιμο για μας τους ίδιους τους "υπό" δεν είναι το αν φέρουμε τη σωστή ταμπέλα και το αν είμαστε μέσα ή έξω από το ευρύ έτσι και αλλιώς, χάρη στην πρόθεση του Κωνσταντίνου, πνεύμα της κοινότητας.

Το υπαρξιακά κρίσιμο είναι ίσως για κάποιους το πώς βιώνουμε καθημερινά την υποταγή μας σε κάποιες στιγμές όπου η διαφορά μεταξύ υποταγής και ανοχής της κακομεταχείρισης μπορεί να θολώνει.

Αν καταλαβαίνω καλά αυτό που λέει η lara[E-p] είναι ότι όσο προχωρείς και η σκλαβωσύνη εγκαθίσταται για τα καλά στην ψυχή σου, τα όρια αυτά αλλάζουν και οι ανοιχτές επιλογές μειώνονται κι αυτές.

Αυτή, καταλαβαίνω, είναι και η λογική του Κυρίου Striker. Σκλάβος/α παραμένεις, είτε νιώσεις doormat είτε όχι, είτε αυτό είναι υποκειμενικά δίκαιο είτε είναι άδικο. Με την ίδια λογική που αν προσβάλουν καποιον και τον κακομεταχειριστούν επειδή είναι σκλάβος, δεν θα πάψει να είναι σκλάβος γι αυτό το λόγο. Κάποια στιγμή, θα υπερβεί την κακομεταχείριση, και τα προβλήματα που του δημιούργησε αυτή και ιδεατά, θα ψάξει να βρει έναν τρόπο για να μην ξανασυμβεί, αλλά δε θα πάψει να είναι αυτό που είναι.

Δεν είναι, καταλαβαίνω, ακριβώς "μηδενική αντίδραση" η εσωτερική αναταραχή του σκλάβου σε κάτι που βίωσε ως κακομεταχείριση και δε νομίζω να είναι γενικά και μόνιμα επιθυμητή από την πλευρά του Κυρίαρχου η "μηδενική αντίδραση". Για το θέμα αυτό έχει γράψει παραπάνω η carissa[L_T]

 

RE: The submissive as a "doormat"

tender_lilly:

Η υπαρξιακή κρισιμότητα ενός ζητήματος κατά την άποψή μου είναι εξατομικευμένη (ακόμα και στην περίπτωση του bdsm) και υπό αυτό το πρίσμα παρέθεσα την άποψή μου. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και άλλα ζητήματα πολύ σοβαρά που αφοούν σκλάβους και υποτακτικούς. Τον όρο "μηδενική αντίδραση" εξακολουθώ να τον υποστηρίζω από τη στιγμή που η δεκτικότητα καταστάσεων φθείρει τόσο τον υποτακτικό όσο και τον Κυρίαρχο στα μάτια του υποτακτικού. Εδώ αμφισβητώ ευθέως την άκριτη μορφής δεκτικότητα ενός σκλάβου απέναντι στις επιθυμίες ενός Κυρίαρχου, δεν το θεωρώ ανθρωπίνως δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο, διαφορετικά θα πρέπει να ανεγερθεί άγαλμα του σκλάβου στην κοντινότερη πλατεία μετά το θάνατό του. Εν κατακλείδει, δεν αμφισβήτησα σε κανένα από τα post που έγραψα την υφιστάμενη κατάσταση ενός σκλάβου μετά το πέρας μιας τέτοιας δοκιμασίας. Δεν έχω θεωρήσει πουθενά ότι το επίπεδο υποταγής ενός σκλάβου αλλάζει στην περίπτωση που βιώσει μία τέτοια κατάσταση. Ή ακόμα χειρότερα ότι αυτό μεταβάλλεται σε κάποιο επίπεδο Κυριαρχίας. Δε μπορώ όμως επ' ουδενί να δεχτώ διότι έχω συλλογιστική ασυνέχεια, ότι ένας σκλάβος μπορεί να ξεπεράσει τα όριά του όταν το θέλει ο Κυρίαρχος στα πλαίσια μιας M/s σχέσης και κάτι τέτοιο δε μπορεί να το κάνει στην περίπτωση που τον "αναγκάσει" άγαρμπα ο Κυρίαρχος με επιλογές λανθασμένες.

με εκτίμηση
filoktitis

 

Επαναφέρω αυτό το νήμα σαν σχετικό με κάποιο μελλοντικό νήμα.

 

αυτο το παλληκαρι που πηγε; τι του κανατε; το ριξατε στις φλογες της βδσμικης ιερας εξετασης;

 

Εστάλη στα γκουλάγκ επειδή εξέφραζε απόψεις ενάντια στο βδσμικό σύστημα. Έκτοτε, η τύχη του αγνοείται.

 

εξοστρακιστηκε... 

 

Απάντηση: The submissive as a "doormat"

Δεν ήταν τυχαίο που ήταν το πρώτο πράγμα που με άγγιξε όταν προσέγγισα τον χώρο. Τελικά.

Στην αρχή αναρωτήθηκα, μετά προσπάθησα να το στρογγυλέψω. Τώρα το έχω αποδεχτεί για μένα. Ας είναι κι έτσι.

Έχω τη γνώμη ότι και άλλων υποτακτικών ατόμων το φυσικό είναι να είναι "χαλάκια".

Άνθρωποι που νιώθουν πολύ έντονα τα συναισθήματα των άλλων, που δεν μπορούν να αρνηθούν ακόμα και όταν βλέπουν πως πρέπει ή απλά το θέλουν, που βλέπουν το δίκιο του άλλου αλλά όχι το δικό τους, που προσαρμόζονται τόσο εύκολα στους άλλους ώστε δεν είναι διόλου βέβαιο ότι οι ίδιοι απολαμβάνουν.

"Επειδή είστε υποτακτικός δεν πάει να πει πως είστε και χαλάκι."

Ή μάλλον, για μένα. Και χαλάκι να είστε, σε μια σχέση Κυριαρχίας υποταγής, όπως και σε όλες τις άλλες σχέσεις, είστε αναγκασμένοι να σφίξετε μούσκουλα και να σταθείτε στο ύψος σας. Μακάρι να έρθει η ώρα που θα αφεθείτε, ως τότε είστε αναγκασμένοι και "όχι" να ξέρετε να λέτε και το εγώ σας να περιφρουρείτε.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει εγώ, αυτοσυνείδηση δηλαδή. Θα ήταν ζώο τότε. Η συναίσθηση του εγώ είναι η ρίζα της εξυπνάδας, της λογικής, του συναισθήματος. Χωρίς αυτήν, μηδέν.

@underherfeet,

μη νομίζεις, μόνος του έφυγε, ακούσαμε ότι βρήκε κάτι πολύ καλό και ικανοποιητικό...