Top space ( Ιππεύοντας το παλιρροιακό κύμα )

Εγώ τώρα αν πω πως το έχω βιώσει, αλλά όχι bdsmικός ούτε με υποκατάστατα,
ουσίες και οινοπνεύματα και πως ονομάζεται έκσταση, μπορεί να φανώ περίεργος.
Έτσι είναι πάντως, όχι προς την ορολογία είναι το λιγότερο που έχει σημασία στην
ανταλλαγή εμπειριών, και είναι αυτό το θεσπέσιο όργανο, ο εγκέφαλος, το οποίο
κάνει αυτά τα μαγικά του παιχνίδια, όταν και όποτε οι συνθήκες το επιτρέπουν...

Είναι εκτός θέματος η περιγραφή του, λόγω μη bdsmικού, ωστόσο απλά για την
ωραία και υπέροχη διαδικασία του εγκεφάλου θα το μοιραστώ...

Έχει συμβεί με τον χορό, ω ναι χορεύοντας, υπήρξε συγχρονισμός τέλειος με την
μουσική, με το «κάλεσμα» και τον ήχο της, που ενώ χόρευα σιγά σιγά άρχιζα να
χάνω την αίσθηση της αίθουσας και της υπόλοιπης ομάδας, όπως και του σώματός μου,
ενώ ήξερα που ήμουν δεν με ενδιέφερε, παρά μόνον το να συνεχίζω στο μέτρο, τα βήματα
και τον ρυθμό της μουσικής...Έτσι είχα γίνει ένα με κάτι έξω από μένα και εγώ συγχρόνως
ήμουν έξω από εμένα!!! Ένοιωθα λες και το σώμα μου ήταν σε διαφορετικό σημείο από την ψυχή μου!!!

Επειδή δεν μου αρέσει να μακρηγορώ σε δημοσιεύσεις,
κλείνω λέγοντας @Tenebra_Silente πως βίωσες κάτι μοναδικό..

 

Εν μέρει η εμπειρία σου μοιάζει...
Μην ανησυχείς που δεν είναι BDSMική...
Εγώ σας ευχαριστώ που μου την χαρίσατε...
Καλή σoυ νύχτα φίλτατε @Orion

Υ.Γ. Εκτός BDSM εμπειρίες παρόμοιες με την δική σου έχω ζήσει αρκετές...
Και δίχως να έχω πάρει καμία ουσία χαχαχα...
Είμαι κατά των "ουσιών"... 

 

Παρομοίως..

 

Η προσωπική μου εμπειρία μοιάζει αρκετά με αυτή που αναφέρει ο @MasterJp

Είμαι από τους ανθρώπους που τους αποσυντονίζει ο κάθε ήχος, ειδικά όταν θέλω να συγκεντρωθώ σε κάτι πνευματικό. Στο σπίτι μου, πλέον, έχω αποκλειστικά ηλεκτρονικά ρολόγια.
Ήταν μία περίοδος στην πολυκατοικία μου όπου γινόταν τρομερή ηχορύπανση, μία μετακόμιση στο δίπλα διαμέρισμα σε συνδυασμό με μία ανακαίνιση στην απέναντι πολυκατοικία.
Δεν μπορούσα καθόλου να συγκεντρωθώ στις πνευματικές μου ασχολίες αλλά ακόμα και στο να μιλήσω στο τηλέφωνο.
Είχα βγει ένα πρωϊνο με μία παρτενέρ μου και μου πρότεινε να συνεχίσουμε στο σπίτι μου μιας κι εκείνη δε διέμενε μόνη της εκείνη την περίοδο. Κατευθείαν αρνήθηκα γνωρίζοντας όλους αυτούς τους ήχους που θα μας "συνόδευαν".
Τελικώς καταλήξαμε σπίτι μου διότι με δελέασε με το να χρησιμοποιήσω για πρώτη φορά πάνω της το νέο μου τότε single tail  
Δυσκολεύομαι να καυλώσω αλλά με την ώρα αρχίζω να εστιάζω όλο και περισσότερο σε εκείνη, δεν ακούω τίποτε πέρα από τα δικά της κλάμματα. Όλες μου οι αισθήσεις είναι συγκεντρωμένες πάνω της, στο πώς παίρνει βαθιές αναπνοές για να αντέξει τον πόνο με αποτέλεσμα να πάλλεται ο θώρακάς της, στο πώς μετατρέπεται σε τόξο το κορμί της σε κάθε χτύπημα καθώς και στην επαναλαμβανόμενη φράση της να την λυπηθώ.
Κατόπιν μου είπε για ένα κομπρεσέρ που της είχε σπάσει τα νεύρα και πώς την παλεύω τόσες μέρες αλλά ειλικρινά της είπα ότι δεν υπήρχε άλλος ήχος για μένα πέραν των δικών της.

Έκτοτε μου έχει συμβεί ελάχιστες φορές. Ίσως διότι αποφεύγω να κάνω κάτι με ηχορύπανση ούτως ή άλλως.