Urban M/s

++ indeed.  

 

Απάντηση: Urban M/s

Η ζωή με την Άννα ήταν ωραία.
Με μια λέξη.
Εκείνη ήταν η θηλυκή μου εκδοχή. Εγώ το αρσενικό alter ego της.
Δύο άνθρωποι με απίστευτα κοινά στοιχεία που μπορούσαμε να συνεννοηθούμε κυριολεκτικά με τηλεπάθεια.
Με πάθη και λάθη και οι δύο.
Η μόνη διαφορά μας ήταν το οικονομικό σκέλος, αλλά γι ΄αυτό έτσι κι΄αλλιώς δεν νοιαζόταν κανένας μας.
Εκείνη ήταν ήδη πάμπλουτη και εγώ είχα πάρει την κατηφόρα ανεπιστρεπτί.
Φυτέψαμε το «Μυστικό Μας Κήπο» και τον κατοικούσαμε οι δυό μας.
Υπήρξε από την αρχή ένα βουβό, ανομολόγητο, κοινό μας στοίχημα που ποτέ δεν ξεστόμισε ο ένας στον άλλον ανοικτά.
Πως μπορούν ένας άντρας και μία γυναίκα να έρθουν τόσο κοντά, να μοιράζονται τόσα πολλά μαζί, να ζυμώνονται καθημερινά για χρόνια παρέα και όμως να μην δει ποτέ ο ένας τον άλλον ερωτικά;
Η απάντηση θα δινόταν χρόνια μετά σε ουδέτερο γήπεδο.
Προς το παρόν με άκουγε και την άκουγα.
Στα 22 της είχα πάρει δύο πτυχία μαζί, σπουδάζοντες ταυτόχρονα δύο majors σε κάποιο ισπανόγλωσσο πανεπιστήμιο στη Φλόριντα. (μιλούσε άπταιστα έξι γλώσσες –εκ των οποίων οι τρεις μητρικές,- αλλά τα αγγλικά της ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας).
Στα 25 της είχε κατοχυρώσει δυο διεθνείς πατέντες που την έκαναν πλούσια.
Στα 30 της παντρεύτηκε τον Στεφάν, στα 35 της τον χώρισε επειδή έπληττε αφόρητα και λίγο αργότερα γνωριστήκαμε.
Παρότι χωρισμένος ο Στεφάν την ακολουθούσε όπου μπορούσε και της έκανε τη λάτζα, κάποιος Ρωσογάλλος ονόματι Σάσα, τραπεζίτης από τη Νίκαια, λίγο καιρό αργότερα θα φύτευε μία σφαίρα στο κεφάλι του για χάρη της αφού τον απέρριπτε συνεχώς, ενώ εκείνο τον καιρό ήταν ερωτευμένη κεραυνοβόλα με έναν απίστευτο Βρετανό looser, τον Χιού, που ήταν αγοραφοβικός, είχε οιδιπόδειο και μια ανίατη δερματική πάθηση (αν θυμάμαι καλά είχε ευαισθησία στον ηλιακό φως), που δεν του επέτρεπε να πολυκυκλοφορεί.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Αλλά κι΄εγώ δεν πήγαινα πίσω. Ακόμα δεν είχα διαολοστείλει κάμποσους απ΄αυτούς που μου ροκανίζαν τη ζωή.
Καιρό αργότερα, κι άφού είχαν περάσει κι΄από των δυό Μας τα χέρια πολλά και διάφορα άτομα, είχα καταλάβει τι ήταν αυτό που τελικά την τραβούσε σε χαμένες υποθέσεις (εκτός από το συναισθηματισμό της).
Η αδυναμία.
Την γοήτευαν πάντα οι αδύναμοι άνθρωποι. Τους δυνατούς τους είχε του χεριού της στα ίσα. Η αδυναμία την κλόνιζε.
Mistress.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 11 του Σωτηρίου Έτους 1999

Είχαν περάσει δυόμισι μήνες από τότε που είχα βρεθεί από κοντά για πρώτη φορά με την Άννα.
Ήταν στα τα τέλη του περασμένου Οκτώβρη, πέντε μέρες μετά τη γέννηση του Δημητράκη.
Ο Δημητράκης ήταν να γεννηθεί τέλη Νοέμβρη αλλά τα πράγματα δεν είχαν πάει καλά.
Γύρω στο Μάρτη, ένα πρωί, η Μαίρη έγκυος περίπου στον τρίτο μήνα βγήκε απ’ το σπίτι για να πεταχτεί μέχρι το Σούπερ-Μάρκετ.
Καθώς περνούσε το δρόμο, ένα παλικάρι πάνω σε μια μηχανή έκανε έναν ελιγμό και χτύπησε σε αυτοκίνητο που περίμενε στο φανάρι. Ο αναβάτης έφυγε από τη μία και η μηχανή από την άλλη, σύρθηκε δέκα μέτρα για να βρει τη Μαίρη στα πόδια καθώς διέσχιζε το δρόμο και να τη ρίξει κάτω.
Στις εξετάσεις που της έκαναν στο μαιευτήριο δεν βρήκαν τίποτα.
Δύο μήνες αργότερα (μπορεί και από σύμπτωση, μπορεί και όχι), στον προγραμματισμένο υπέρηχο, το έμβρυο (ο Δημητράκης) δεν φαινόταν πουθενά.
Υπήρχε πλήρης απώλεια αμνιακού υγρού και το μηχάνημα δεν απεικόνιζε.
Μέχρι τον Οκτώβρη ο Δημητράκης μεγάλως στεγνά στην κοιλιά της μάνας του κι΄ εμείς πηγαίναμε από τοίχο σε τοίχο.
Στις αρχές του όγδοου μήνα την έβαλαν επειγόντως στο χειρουργείο και της πήραν το μωρό. Είχε πάθει σηψαιμία.
Τότε ήταν που η Άννα αποφάσισε ότι έπρεπε επιτέλους να με γνωρίσει από κοντά και να μου συμπαρασταθεί.
Λίγες μέρες πριν, της είχα στείλει ένα δέμα στη Γαλλία. Μέσα υπήρχε ένα μπουκάλι κρασί ξυνόμαυρο και μία ιδιόχειρη επιστολή 75 σελίδων που της εξιστορούσα όλη μου τη ζωή τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Εκεί, κατά τη διάρκεια της πτήσης προς την Αθήνα, διάβασε δύο φορές όλες τις λεπτομέρειες που δεν ήξερε.
Την ιστορία σχετικά με τον Πέτρο, τη μέρα που έτρεχα στα χιόνια στη Νοβάρα, πως και με ποιόν τρόπο μάζεψα λίγες μέρες μετά το πρώτο μου ταξίδι στην Ιταλία με ένα κουταλοπήρουνο, τα υπολείμματα από τη γιαγιά του Πέτρου, πενήντα μέτρα από το σπίτι τους για να μην τα δει ο πατέρας του, πώς ο πατέρας του πέθανε στα χέρια μου από τον καημό του ένα χρόνο μετά, την πατσαβούρα που μου πέταξαν στη μούρη αφού πρω΄τα επέτρεψα να με στραγγίξουν απ’ όλες τις πλευρές, τι επιπτώσεις είχαν όλα αυτά στην οικονομική μας καταστροφή που ήταν προ των πυλών, όλα.
Η Άννα είχε μείνει στην Αθήνα τρεις μέρες και ήταν οι πρώτες μετά από πολλά χρόνια για μένα που μπόρεσα να αφεθώ στη γαλήνη και στη ηρεμία. Της το χρωστάω αιώνια.
Όμως ήμαστε όπως είπα σ΄ εκείνη την ημέρα του Γενάρη του ’99.

Ήταν βράδυ, ώρα για την σχεδόν καθημερινή ανασκόπησή μας με την Άννα.

«Bonjour ……cheri !! Bijous !! XXXXXXXXX J J J J »
-Kalispera Annoula mou polyagapimeni » (ο σταθερός μας κώδικας)
-Tell me …… , do you know that all people are born either Masters or slaves?
(αναρωτιόμουν τι είδους ερώτηση κρίσεως ήταν και τούτη, με είχε συνηθίσει στα διαφορετικά.)
«What exactly do you mean by that Annoula? Socially? Financially? What?
-No! Not like this…. I mean Masters and slaves.

Χωρίς να το ξέρω συνομιλούσα με την ήδη διαβόητη Mistress Anna που άφηνε εποχή στο διεθνές bdsm-ικό στερέωμα.
Τη μόνη λεπτομέρεια της ζωής Της που μου είχε κρατήσει κρυφή….

(Συνεχίζεται)

 

ok.... μολις εγινα fan και addicted στο νημα αυτο !!! ουτε καν με νοιαζει αν ειναι ολα αληθεια η οχι!

 

Κι εγώ δηλώνω fan... 

 

Και εγω επίσης  

 

Ποια η σημασία του αν είναι αλήθεια ή όχι; Πρέπει να 'ναι κανείς πολύ μίζερος για να μπει στη λογική να το εξετάσει αυτό, όταν διαβάζει ένα τόσο καλογραμμένο και ενδιαφέρον κείμενο. Και, επιπλέον, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αποδειχθεί η αλήθεια ή όχι των όσων περιγράφονται...

Αναμένω, λοιπόν, απλά τη συνέχεια  

 

Απάντηση: Urban M/s

Προτείνω να γίνω ο εκδότης σου.Χωρίς να ξέρω πως είναι να είσαι εκδότης αλλά είμαι σίγουρος για την επιτυχία...  

 

Απάντηση: Urban M/s

το ένα ποστ πιο ωραία γραμμένο από το άλλο...

sk (MSp)

 

Απάντηση: Urban M/s

καλα ο ανθρωπος ειναι Πικασσο..

 

Απάντηση: Urban M/s

Απαραίτητη και αναγκαία συνθήκη για να συνεχίσετε –όσοι αντέξατε μέχρις εδώ- είναι κάποιες σχολαστικές αναλύσεις εκείνης της εποχής.
Ο λόγος;
Πρέπει να καταστούν σαφή κάποια δεδομένα, αλλιώς η όλη ιστορία θα μοιάζει με μυθιστόρημα., δη, Βίπερ Νόρα.

Στην κλασσική ταινία του Μπράϊαν Ντε Πάλμα ο «Σημαδεμένος», ακούμε τον αδίστακτο Τόνυ Μοντάνα (Αλ Πατσίνο), να περιγράφει τα όνειρά του.
«First you got the money,
when you have the money, you have the power,
when you have the power, you have the woman.”
Εάν όπου «woman» αντικαταστήσουμε γενικά με σεξ (καλύπτοντας το πλήρες φάσμα του ανθρώπινου πόθου), έχουμε το τρίπτυχο Χρήμα- Ισχύς – Σεξ.
Πάντα πίστευα πως στην κοινωνία των ανθρώπων οι δύο κύριες καύσιμες ύλες είναι (μ΄αρέσει - δε μ’ αρέσει) αυτά τα δύο.
Σας χαρίζω το χρήμα, (άσε που δεν υπάρχει κιόλας), εστιάζω στο σεξ.

Ακριβώς την εποχή που η Άννα με πήρε μαζί της στο ταξίδι του bdsm {μην ξεχνάμε αρχές του 1999), η Αμερική δεν είχε και πολλή σχέση με τη σημερινή.
O NASDAQ έλυνε κι΄έδενε.
Εταιρείες νηπιακής ηλικίας όπως η AOL κατάπιναν εν μια νυκτί αιωνόβιους γίγαντες όπως η Time-Warner για να προκύψει η AOL-Time-Warner.
Ακόμα και στη Ευρώπη απίθανες εταιρείες όπως κάποια Rakal που με τα προϊόντα της –ασύρματοι με..μανιβέλα- γελάγαμε φαντάροι, μεταμορφώνονταν σε Vodafone.
Ε, και τι μας νοιάζει; Θα πείτε.

Η Τζούλι, σύζυγος και μητέρα από το Λούϊβιλ του Κεντάκυ φιλούσε κάθε πρωί τον Τζίμι και τον ξαπόστελνε στη δουλειά.
Μέχρι τις 9 που περνούσε το σχολικό για να πάρει και το τελευταίο της παιδί είχε εκπληρώσει όλες τις συζυγικές της υποχρεώσεις.
Το προηγούμενο βράδυ είχε ετοιμάσει ένα ωραίο δείπνο στον κατάκοπου Τζίμι (δύο δουλειές δούλευε) με ένα μπουκάλι καλό κρασί από το Φρέσνο της Καλιφόρνια, τον είχε βάλει στο κρεβάτι , του είχε πάρει μια ωραία πίπα και τον είχε αποκοιμίσει.. (η περιγραφή αυτολεξεί δεν είναι δική μου, είναι της ίδιας).
Μετά μπορούσε απερίσπαστη να επιδοθεί στο νέο της (τότε) χόμπι. Cybersex στο διαδίκτυο. Το 1997 μάλιστα η συγκεκριμένη χρησιμοποιούσε web tv.
Οι πόθοι και τα πάθη της Τζούλι αυξάνονταν σταδιακά.
Μετά το σχολικό, έπαιζε με το δονητή της, ύστερα κοιτούσε τον κάθιδρο μελαψό κηπουρό να κουρεύει το γκαζόν της και καύλωνε.
Αυτά μέχρι το NASDAQ. Τότε η Τζούλι πήρε χαμπάρι ότι εξαργυρώνοντας το pay-check του Τζίμι (όπως έκανε κάθε μήνα) και βάζοντας μόνο 1000 δολλάρια στη μετοχή της Oracle, σε δέκα μέρες τα είχε διπλασιάσει.
Οι ορέξεις της μεγάλωνων και μαζί και οι καύλες της.
Με τα λεφτά αυτά μπορούσε να βγάλει ένα εισιτήριο για το Ορλάντο και προφασιζόμενη ότι πάει να δει τη μαμά της, πήγαινε για τρέλες.
Τότε οι άνθρωποι δεν πολυνοιάζονταν ,ειδικά αν είχαν πολλές καύλες.
Η Αμερική είχε δουλειές για όλους, αγαπημένο της trivial ήταν το πούρο του Κλίντον και οι Αμερικάνοι δούλευαν για να έχει το βράδυ η οικογένεια να φάει παντεσπάνι.
Τώρα όσοι δουλεύον, δουλεύον για να έχει το βράδυ η οικογένεια να φάει.
Άλλα ήθη, άλλα έθιμα.
Η μεγάλη μικροαστική πλειοψηφία αυτής της κοινωνίας τα κάνει όλα σε μικρή ηλικία.
Μικροί παντρεύονται, μικροί κάνουν παιδιά, μικροί βαριούνται και μικροί ξενοκοιτούν.
Δεν λέω όλοι. Λέω πολλοί. Για να μην παρεξηγούμαστε.
Η κάθε Τζούλι και ο κάθε Τζίμι μπορούσα τότε να επεκτείνουν τους κάθε λογής ορίζοντές τους.
Αυτό και έκαναν.

Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, βρήκαμε πεδίο δόξης λαμπρό, εγώ κι’ η Άννα και αρχίσαμε το on-line game μας.
Μόνο που στη θέση των avatars ήταν αληθινές ψυχές, μυαλά και σώματα.
Πήραμε τα κουβαδάκια μας και πήγαμε παραλία…

(Συνεχίζεται)

 

Απάντηση: Re: Urban M/s

Στη θέση σου δεν θα έβαζα και το χέρι μου στη φωτιά...

 

Και μετά λέμε γιατί έχουν πέραση τα μεσημεριανά...μωρέ είμαστε όλοι...
Ξέρω, ξέρω, εδώ είμαστε φαν μόνο για την ποιότητα του λόγου