Vincit qui se vincit?

Ερμηνευτικό-φιλολογικό σχόλιο.

Bis vincit qui se vincit in victoria: νικάει δυο φορές όποιος δεν χάνει το μέτρο του εαυτού του στη νίκη.

Ήδη από το αρχικό ποστ η λατινική φράση παρουσιάστηκε και χρησιμοποιήθηκε αποσπασμένα, με αποτέλεσμα να χάνεται η συνολική έννοια της, ενώ η εστίαση να γίνεται στο καθήκον και σε έναν καθωσπρέπει αυτοπεριορισμό, και δη συγκεκριμένα των κυριαρχικών.

Η ρήση όμως εστιάζει στην ύβρι, όχι στην κυριαρχία. Όπως ανέφερε και η @lexy, στην έπαρση και την αλαζονεία που (μπορεί να) πηγάζουν από την αίσθηση της όποιας (προσωρινής) επικράτησης. Και αυτά δεν έχουν να κάνουν με στάτους.


Η αβάσταχτη ανωμαλία της φιλολογίας:
Αν η έννοια αναφερόταν σε διαρκή κατάσταση, σε κυριαρχία κάθε είδους, θα χρησιμοποιούνταν άλλο ρήμα, dominatur ("κυριαρχεί") ή imperat ("άρχει"). Το ρήμα vincit δεν καθορίζει διάρκεια, σημαίνει απλά νικάω - και είναι γνωστή η πύρρειος νίκη  

 

και εσυ τώρα απαντάς στα Ελληνικά , καλά να πάθεις