whoring

μια απορια!!τα λεφτα θα πανε σε κοινοφιλοι εργα?σεβομαι τις γνωμες ολων και δεν ξερω αν το εκανα και εγω αν παρουσιαζοταν μια ευκαιρια αλλα αφου ειναι θεμα ξεφτιλισμου της σκλαβας/σκλαβου γιατι πρεπει να υπαρχει χρημα?ναι γινεται χωρις χρημα ωστε να μην υπαρχει εστω η παραμικρη υπονια οικονομικης εκμεταλευσης!εξαλου γιατι να μενουμε εμεις οι μπατιριδες εκτος παιχνιδιου?? χεχεχε!

 

RE: RE: whoring

Ότι ψάχνεις βρίσκεις...ότι είσαι και ότι προβάλλεις προς τα έξω και ότι πεποιθήσεις κουβαλάς, πάντοτε θα επιλέγεις να βλέπεις και να παίρνεις εκείνα που τα συντηρούν και τα επιβεβαιώνουν.

 

Θεωρείτε ότι μειώνονται οι κίνδυνοι αν απουσιάζει το χρηματικό αντίτιμο? Ή είναι μια πολύ καλή πρόφαση για να το βαφτίσουμε sharing και να ικανοποιηθεί η ηθική μας?

 

Καταρχάς πρέπει να απαντήσω σε δυο πράγματα.

1) Τιποτα δεν είναι απόλυτο. Ούτε βρίσκεις πάντα αυτό που θες, αλλά όπως σωστά λες, σε μεγάλο βαθμό αυτό που προβάλλεις και θα παιρνεις συχνα αυτά που τα επιβεβαιώνουν. ' Οπως στρώσεις θα κοιμηθείς'. Σε αυτό συμφωνώ σε γενικές γραμμές: απλά, ξαναλέω, τίποτα δεν είναι απόλυτο.

2) Μιλάμε για το να βγάλεις καποια στην πιάτσα για χρήμα ετσι; Εκει ουτε προβάλεις τίποτα, παρα μόνο κορμί για έκδοση, ουτε ξέρεις τι καρυδιάς καρύδι θα σου κάτσει. Με αυτό το σκεπτικό πρέπει να περιμένεις τα χειρότερα, και γιαυτο δεν ειμαι οπαδός του πραγματικού whoring.

 

Αν δεν υπάρχει χρηματικό αντίτιμο μειώνονται οι κίνδυνοι και ο/η σκλάβος/α περνά σε μια σχέση όπου το δόσιμο πάει κατ'ευθείαν στον/ην Κυρίαρχο/η. Νομίζω ότι σε αυτή την περίπτωση έχουμε μια σωστή σχέση, όμως αυτό στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο εφικτό αγαπητή little slut. Εδώ το bdsm είναι σε εμβρυακή μορφή, άρα οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που το ζουν είναι ακόμη σε μορφή πρωτόλιο, αν δεχτούμε ότι ο χαρακτηρισμός "αυταρχικός" ακόμη διαμορφώνεται στις περισσότερες περιπτώσεις. Πάντως καλά κάνει και το ψάχνεις. Αυτοί οι προβληματισμοί βοηθούν στη διαμόρφωση ενός επιπέδου.

 

Ένα ενδιαφέρον παιχνίδι ρόλων που το παίζουν αρκετά τολμηρά βανίλια ζευγάρια είναι αυτό της πόρνης και του πελάτη, αλλά όχι μέσα στο σπίτι και με πλήρως ελεγχόμενες συνθήκες.
Δηλαδή σε κάποιο δρόμο αφού υπάρξει σχετική συνενόηση η "πόρνη" ή ο "ζιγκολό" με ανάλογη συμπεριφορά και ντύσιμο συναντιέται με τον/την πελάτη και μετατρέπεται σε υποτακτική/ος αφού ο πελάτης πληρώνει και μπορεί να ζητήσει ότι θέλει!
Έτσι υπάρχει μια αίσθηση κυνδύνου, και μια αίσθηση εξευτελισμού, ενώ τα χρήματα είναι πραγματικά και παραμένουν στην "πόρνη" πράγμα που περιορίζει τις επιλογές του "πελάτη".

 

john_slave96 κάπου σε έχω χάσει. Αντε το μειώνονται οι κίνδυνοι να το κατανοήσω(άσχετα αν το δέχομαι). Θα θελες να μου εξηγήσεις τι εννοείς όμως ότι το δώσιμο περνάει στον Κυρίαρχο;

 

Το ποσό μπορεί να είναι συμβολικό ή και όχι. Αν οι συνθήκες είναι ελεγχόμενες (π.χ. όχι σε δημόσιο χώρο ή δεν παρευρίσκονται άλλα άτομα κατά τη συναλλαγή) για να αποφασίσουμε φτάνουμε στην ερώτηση τί φτιάχνει περισσότερο τα εμπλεκόμενα μέρη.

 

Κάπου τα πήρα.... (πλάκα κάνω - δεν τα πήρα χρονιάρες μέρες) αλλά πολύ θεωρία για το τίποτα.

Κι εγώ θεωρητικός και κουλτουριάρης είμαι και δεν ξέρω. Ρώτησα λοιπόν ένα φίλο που ασχολείται μ' αυτά. Σας μεταφέρω τη συζήτηση.

Εγώ: Θέλω να κάνω whoring.

Αυτός: τι ‘ναι πάλι τούτο?

Εγώ: Να ξέρεις, είναι όρος του lifestyle ….

Αυτός: Α .. θέλεις να το παίξεις νταβατζής !!

Εγώ: Όχι ακριβώς, είναι ένα mind game που…..

Αυτός: καλά, καλά … κι εγώ που με βλέπεις, καρδινάλιος είμαι με πολιτικά. Αφου το θες γιατί δεν τη δίνεις? Άσε μεγάλε, δε σε παίρνει.

Εγώ: Εμένα? Ξέρεις την ιστορική μου διαδρομή. Ξέρεις το ριζοσπαστικό των απόψεών μου. Και μόνο το γενονός πως προσχώρησα στο bdsm δείχνει την τόλμη μου. Μόνο που ανησυχώ για τρία πράγματα. Και όχι μόνο εγώ. Πολλοί από το bdsm φόρουμ που μπαίνω- ξέρεις ... σου έχω πει. Υγεία, τιμή και ασφάλεια.

Αυτός: Έχουμε και λέμε.

Αυτός: Πόσο πάει: Εξαρτάται τι κομμάτι δίνεις (εννοώ εμφάνιση), για πόσες ώρες και με τι extra service? Πόσο ματσό είναι ο τύπος, πως θα τον φτιάξεις και πως θα τον ψήσεις να του τα πάρεις? Για να είσαι σε τιμές αγοράς, η δικιά σου, βαριά μια ώρα για ένα, δύο το πολύ shots χωρίς άλλα extra, πρέπει να πιάνει τα 100. Αν είχες μοντέλο με escort για όλο το βράδυ θα μπορούσε να πιάσει τη χιλιάδα.

Αυτός: Υγεια: Όχι φιλιά, προφυλακτικό, λιπαντικό από πριν, αντισηπτικό πλύσιμο πριν και μετά.

Αυτός: Ασφάλεια: Διαλέγετε ματσό και φλούφλη. Για καλύτερη ασφάλεια παίρνει τη διεύθυνση, όνομα, όροφο διαμέρισμα και λέει ότι θα έρθει μόνη της στις 11 γιατί μπλα μπλα. Καλύτερα ξενοδοχείο. Πριν μπει τηλεφωνεί από το κινητό "το ακριβές". Όταν μπει ρίχνει μια ματιά στο σπίτι για να δει μήπως υπάρχουν κι άλλοι. Τηλεφωνεί από το κινητό "οκ- έφτασα - ναι δε θ' αργήσω". Ο τύπος τ' ακούει, ξέρει πως δεν τον παίρνει. Στο μισάωρο δέχεται τηλεφώνημα "όλα καλά??" Στην ώρα επίσης "συγνώμη πρέπει να φύγω με περιμένει....".

Αυτός: Είδες? Ορίστε, προχώρα. Αλλά σου λέω … αλλού είναι το πρόβλημά σου.

Εγώ: Όχι – δεν είναι αλλού το πρόβλημά μου. Απλώς ανησυχώ για την ασφάλεια. Θα το συζητησω στο φορουμ και...

Αυτός: Πόσα χρόνια με ξέρεις?

Εγώ: 10 και βαλε?

Αυτός: Έχεις έρθει σπίτι μου?

Εγώ: Άπειρες φορές.

Βγάζει τότε 150 ευρώ και μου τα δίνει. «Πάρτη και πες της να είναι σπίτι μου σε δυο ώρες».

'Αναυδος εγώ.

ΥΓ. Φυσικά και το "εγώ" δε σημαίνει αναγκαστικά KyriosG.

 

Ανεξαρτητως της αποψης του καθενος για το whoring αυτο καθαυτο, μου φαινονται πολυ ενδιαφερουσες οι συγκεκριμενες αντιδρασεις που εχουν εκφραστει. Κι αυτο γιατι τεινουνε να περιστρεφονται γυρω απο την γενικη ιδεα του φοβου εκμεταλευσης του υποτακτικου ατομου. Δεν λεω οτι τετοιοι προβληματισμοι δεν πρεπει να υφιστανται η οτι δεν εχουνε (δυστυχως) λογους να υπαρχουνε. Ομως θεωρω το αγχος που εκφραστηκε γυρω απο το συγκεκριμενο θεμα περισσοτερο ενδεικτικο του γενικοτερου αγχους που εχουνε τοσο οι υποτακτικοι οσο και οι Κυριαρχοι για την "θυματοποιηση" του υποτακτικου ατομου και λιγοτερο σχετικο με την εννοια του whoring. Αυτο παραπεμπει σε φοβους για το κατα ποσο πρεπει η "ειναι λογικο" ενα ατομο να τελει υπο καθεστως απολυτου ελεγχου απο καποιο αλλο και του αγχους που αυτο προκαλει σε υποτακτικα αλλα και Κυριαρχα ατομα (ακομα και εμπειρα στο lifestyle.) Περισσοτερα μπορουν να ειπωθουν επ αυτου και με ενδιαφερει να ακουσω τις γνωμες αλλων μελων για το απο αλλου μπορει να προερχονται αυτοι οι φοβοι περα φυσικα απο την απολυτα λογικη παρατηρηση οτι μερικες φορες η εμπειρια μας δειχνει οτι ειναι βασιμοι.

Με αφορμη το ακολουθο

λιγα λογια για τα slave auctions. Εχω παρευρεθει σε αρκετα και η ιδεα ειναι κατα πολυ απλουστερη απ οτι ενδεχομενως ακουγεται σε καποιον που δεν εχει παρακολουθησει ενα live. Η/Ο Κυριαρχος προσφερει τον/την σκλαβο/α της/του η ενας/μια unattached σκλαβος/α, υποτακτικος/η η bottom, προσφερει τον εαυτο του για auction. Οι παραμετροι της συνεδριας που δημοπρατειται ειναι σαφως ορισμενες και γινονται γνωστες κατα την διαδικασια ωστε αυτοι που εκδηλωνουν ενδιαφερον να γνωριζουν τι τελει στα πλαισια του auction. Μετα το περας της δημοπρασιας η σκηνη γινεται συνηθως public (σε club η lifestyle event). Το χρηματικο ποσο ειναι συνηθως μικρο (εκτος απο πολυ popular ατομα οχι περισσοτερο απο πενηντα δολλαρια) και τα ατομα συνηθως γνωστα. Επειδη η εμφαση ειναι στο να ενισχυθει οικονομικα η κοινοτητα μερικοι tops επισης δημοπρατουν τους εαυτους τους (με παρομοιες παραμετρους.)

Επισης

Ισως για καποιους λεπτομερεια, αλλα πιστευω το δικαιωμα του αυτοπροσδιορισμου πρεπει να το απολαμβανουν ολοι. Οπως ακριβως ελπιζουμε σε σεβασμο της ταυτοτητας μας στο BDSM, το να σεβομαστε το πως αυτοπροσδιοριζεται καποιος απο αποψη φυλου ειναι εξισου σημαντικο. Το πιο ακριβες ειναι οτι στην Συγγρου υπαρχουνε transgendered ατομα. Σε πολιτικο επιπεδο τα δικαιωματα στον χωρο σεξουαλικοτητας "κερδιζουν εδαφος" παραλληλα με αυτα στον χωρο του φυλου.

 

Το άγχος της θυματοποίησης του υποτακτικού ατόμου παίρνει μεγάλες διαστάσεις (λογικά) όταν σκεφτόμαστε τις σχέσεις υποταγής στη γενικότητά τους, ή χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη σχέση. Είναι φυσιολογικό να υπάρχει αυτό το άγχος όταν ενας/μια σκλάβος/α σκέφτεται πώς θα είναι με κάποιον υποθετικό αφέντη/ντρα στο μέλλον, οταν ενας αφεντης/ντρα σκέφτεται που μπορεί να φτάσει με μια υποθετική σκλάβα/ο κάποτε.

Όταν υπάρχει established σχέση, το άγχος αυτό μειώνεται δραστικά. Ξέρω περίπου που μπορώ να φτάσω - ξέρει περίπου τι μπορεί να περιμένει. Και για να υφίσταται η σχέση σημαίνει οτι αυτά είναι λίγο ως πολύ αποδεκτά.

Αυτή η διαφορά προσέγγισης εμφανίζεται συχνά στις συζητήσεις μας γενικότερα εδω στο forum. Προκαλούνται διχογνωμίες ενώ και οι δυο πλευρές έχουν δίκιο. Είναι διαφορετικό να μιλάς για μια εν δυνάμει σχέση και διαφορετικό να εκφράζεις εμπειρίες και γνώμες όντας σε μια σχέση, όταν ο Κυριος/α και ο σκλαβος/α έχουν πρόσωπο, όρια, συμπεριφορές.

Το whoring για μια εν δυνάμει Μ/s σχέση μπορεί να φαντάζει τρομακτικό και επικίνδυνο (και δικαίως) ενώ σε μια υπάρχουσα σχέση μπορεί να είναι απλώς ένα παιχνίδι, ούτε το πιο σημαντικό, ούτε καθοριστικό για τη σχέση, ούτε τρομακτικό.

Κατά τη γνώμη μου σ’ ετούτο εδώ το thread, όπως ορθά επισήμανε η Phaedra, εκφράστηκε το άγχος της θυματοποίησης του υποτακτικού, αλλά εκφράστηκαν επίσης και δυο ακόμη “άγχη” που έχουν να κάνουν με το whoring:

1) Εκφράστηκαν ηθικές απόψεις σε σχέση με το «σωστό ή λάθος» του whoring. Εγώ δεν τις δικαιολογώ για άτομα που ναι μεν δεν έχουν ηθικούς φραγμούς να κατέχουν ως ιδιοκτησία κάποιον ή να γίνονται αντίστοιχα ιδιoκτησία κάποιου, αλλά να θέτουν ηθικό ζήτημα για την χρήση (όχι δα και την πιο ακραία) αυτής της ιδιοκτησίας. Μπορεί κάποιοι να μην επιλέγουν ή να μην αρέσκονται στο whoring (δεν είναι must), αλλά η προβολή ηθικοπλαστικών επιχειρημάτων με προβληματίζει ως προς τη σοβαρότητα, συνέπεια και συνεκτικότητα της στάσης του σε σχέση με τις επιλογές τους να ζουν αυτόν τον τρόπο ζωής.

2)Ο φόβος των παραβατικών συμπεριφορών. Εδώ είναι ένας πραγματικός φόβος για ανθρώπους που δεν ξέρουν να κινούνται. Η νύχτα και η παραβατικότητα (ήπια ή λιγότερο ήπια – δεν έχει σημασία. Γιατί εσύ μπορεί να παίζεις και να είσαι ήπια παραβατικός, ο άλλος δεν είναι) έχει κώδικες και κανόνες που δεν διδάσκονται στα βιβλία ή στο ιντερνέτ. Στο προηγούμενο post μου έδωσα ορισμένες πληροφορίες (και απόψεις), με θεατρικό τρόπο, ακριβώς για να μην εκληφθούν ως συμβουλές ή προτροπές. Αν έδωσα εμμέσως μια «συμβουλή» ήταν η εξής. Αν σώνει και καλά κάποιος θέλει το whoring, ας ξεκινήσει από κάποιο προστατευμένο περιβάλλον – από τον κύκλο των γνωστών του. Ακόμη και κει θα πρέπει να παίρνει τα μέτρα του.

 

RE: RE: whoring

Συμφωνώ απολύτως με τη Lady Phaedra για το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού σε όλα τα επίπεδα, που κάθε άλλο από λεπτομέρεια είναι και κατά τη δική μου άποψη. Απλά δεν γνώριζα αυτό τον διαχωρισμό στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Σχετιά με το whoring ... επειδή από τις αρχές του Αυγούστου έχω αλλάξει γνώμη για το θέμα τέσσερεις φορές και ενδεχομένως να ξαναλλάξω, θεωρώ τον εαυτό μου ως όχι ιδιαίτερα αξιόπιστο, ειδικά γι αυτό το θέμα και δεν έχω και δεδομένα να παραθέσω, οπότε δεν υπάρχει κάτι άξιο λόγου να πω.

Θα ήθελα όμως να κάνω κάτι που ίσως έπρεπε να είχα σκεφτεί από τότε που τέθηκε το θέμα. Να ρωτήσω δηλαδή, τί ακριβώς είναι το whoring τελικά;

Είναι kinky role playing πιθανά σε ελεγχόμενες συνθήκες και εντός του lifestyle ;

Είναι status μίας σκλάβας ή ενός σκλάβου; Δηλαδή, όπως υπάρχουν οι προσδιορισμοί pleasure slave, service slave και ίσως και άλλοι, υπάρχει και ο προσδιορισμός whoring slave ;

Είναι virtual role playing, δηλαδή το να υποχρεωθεί π.χ. το υποτακτικό στοιχείο να πουλάει φωτογραφίες μέσω internet χαρακτηρίζεται κάπως έτσι;

Κλείνοντας το ποστ θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Lady Phaedra για τις πληροφορίες που έδωσε για τους πλειστηριασμούς που με βοήθησαν να πάρω μία καλή εικόνα για το "πώς γίνεται; γίνεται;"